Erasmus+ a Florència

La Laia, alumna del CFGM de Serveis en Restauració, ha estat fent una estada Erasmus+ a Florència. La seva experiència ha quedat reflectida en el Diario de la estancia Erasmus+, el podeu llegir tot seguit:

Montagne russe di Firenze

Y por fin llegó el día más esperado desde hace mucho tiempo. Al fin después de mucho tiempo llegaba el momento de poner rumbo a lo que podía ser una de mis mejores experiencias de mi vida. Comenzaba la aventura.

Nada más llegar me impresionó lo pequeño que era el aeropuerto, y es que la Bella Città di Firenze resulta ser pequeñita y a pesar de atraer a muchos turistas el aeropuerto es bien pequeño. Nada más llegar lo que más me impresionó fue la locura de ciudad, ya que a nivel urbanístico es muy caótica refiriéndonos a coches, motos, autobuses y bicis.

Nada mas salir del aeropuerto, el transfer nos llevó a lo que sería nuestra casa durante nuestra estancia aquí en Firenze. Al llegar nos recibieron Vittoria y Eleonora que son dueñas de la Petit Maison un pequeño b&b en una zona residencial de la ciudad. Durante los 2 primero días hicimos bastante turismo y al tercer día fuimos a hacer las entrevistas con nuestras respectivas empresa con Giulia nuestra responsable aquí en Florencia..

Yo estoy estudiando un CFGM de Cocina y gastronomía, así que me tocaba hacer las prácticas en un restaurante/obrador llamado “Il Bottegone”. Tengo que reconocer que durante los 15 minutos que estuvimos haciendo la “entrevista” estaba muy nerviosa, pero una vez dentro ya conocí a Stefano, the boss, y me presentó a los cocineros con quien iba a estar yo durante mi estancia en Florencia. La verdad que mi horario no estaba nada mal, empezaba a las 8 y acababa a las 14:30-3. Cuando empecé las prácticas estaba muy cómoda, la verdad, ya que los 2 cocineros Stefano y Rashid me acogieron como si fuera una más de la familia de Il Bottegone. Yo en el poco tiempo que he tenido para poder hacer prácticas toqué todo tiempo de productos e hice tanto parte de cocina salada como pastelería.

Aunque también hay que recalcar que yo he tenido bastante mala suerte, porque al comenzar las prácticas me puse enferma y tuve que permanecer en casa justo una semana. Pero lo peor fue cuando por fin pude volver asistir a las prácticas y el gobierno italiano, por la rapidez de elevación de casos covid, tuvo que implantar nuevas medidas las cuales nos afectaban bastante a mi compañera y a mi. Al principio nuestra región que es la Toscana no se veía muy afectada ya que permanecíamos en la zona amarilla donde bares y restaurantes podrán estar abiertos hasta las 18:00 de la tarde, y por lo tanto a mi amiga Paula y a mi no nos afectaba, ya que salíamos antes y podíamos asistir a nuestras prácticas perfectamente. Estábamos bastante contentas pero a los 2 días pasamos a zona naranja, la cual, bares y restaurantes tenían que permanecer cerrados y pasados 2 días pasamos a zona roja, que es confinamiento total durante 15 días, solo se podía salir para hacer la compra/colada/asistencia sanitaria.

Al no poder hacer prácticas, tanto nuestros profesores de nuestro colegio y Giulia, para seguir practicando y aprendiendo vocabulario de la lengua italiana, nos mandaron hacer 3 recetas por semana, entonces nosotras teníamos que grabar el proceso y ponerle voz hablando en italiano. La verdad que grabar las recetas nos despejaba la mente y nos distraíamos bastante, aparte de que nos encanta la cocina y siempre está bien aprender nuevas recetas de otras culturas gastronómicas. Pero que siempre voy a recalcar, y creo que no voy a olvidar, es el apoyo que nos mandaba nuestra profesora Marisa, que es la encargada del apartado de movilidad de nuestro instituto.  Siempre ha estado pendiente en todo momento y cuando hacíamos las video llamadas, siempre nos sacaba unas buenas carcajadas. Y la verdad que a Paula y a mi creo que cada vez que estábamos de bajón recordamos la frase que siempre nos decía: “Chicas sois muy valientes” y la verdad que nos sentíamos mejor.

Resumiendo toda la experiencia, creo al fin y al cabo, cuando Paula y yo pensamos en estos días atrás, no nos quedamos con lo malo, han habido muchos momentos y ratos divertidos. Esta va a ser una experiencia que obviamente nunca voy a olvidar pero que realmente no ha cumplido mis expectativas. Y si, ha sido a la montaña rusa más heavy que me he montado en toda mi vida.

El proyecto 2018-1-ES01-KA102-048241  está cofinanciado por el programa Erasmus+ de la Unión Europea. El contenido de esta publicación es responsabilidad exclusiva del Instituto Cavall Bernat y ni la Comisión Europea, ni el Servicio Español para la Internacionalización de la Educación (SEPIE) son responsables del uso que pueda hacerse de la información aquí difundida

Deixa un comentari

L'adreça electrònica no es publicarà. Els camps necessaris estan marcats amb *

XHTML: Trieu una d'aquestes etiquetes <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>